The Greatest Guide To بهرنگ علوی عابدزاده
The Greatest Guide To بهرنگ علوی عابدزاده
Blog Article
این بازیگر برایش مهم نیست نقشی که بازی می‌کند مثبت است یا منفی او دنبال نقش‌هایی است که به چشم بیایند.
سلام شنیدم آقای علوی مهاجرت کردن.خیلی ناراحت شدم امیدوارم دروغ باشه
وی تک فرزنداز یک خانواده سه نفره است. پدر او (فرهنگى) از مدیران آموزش و پروش و مادرش از مدیران شرکت مخابرات است. او از کودکى به شدت به بازیگرى علاقه داشت و بازیگرى را از تاتر مدرسه آغاز کرد. در سنین نوجوانى با یک تاتر مدرسه اى بهترین بازیگر منطقه ۶ و استان تهران شد. پس از آن در سال ١٣٧٠ براى یک تاتر آدمک چوبى به کارگردانى جهانگیر طاهرى به صورت رسمى و حرفه اى انتخاب شد و بر روى صحنه تاتر در سالن قشقائى مجموعه تاتر شهر رفت.
همچنین تیم مورد علاقه بهرنگ علوی در فوتبال، پرسپولیس تهران و باشگاه فوتبال یوونتوس ایتالیا و بازیکن مورد علاقه‌اش هم احمدرضا عابدزاده است.
بهرنگ علوی در این سریال بازیگر نقش فرزین برادر فروغ با بازی آشا محرابی را ایفا کرد که برای انتقام گرفتن از خانواده همسر خواهرش دست به کشیدن نقشه بهرنگ علوی و نعیمه نظام دوست های مختلفی زد که پشیمانی را در پی داشت.
من حاضرم قید سیمرغ را تا آخر عمرم بزنم اما پرسپولیس همیشه برنده و موفق باشد!
مرور زندگی شخصی، کارنامه هنری، حواشی و حقایق او
یعنی بازیگری را از تئاتر مدرسه و همایش های فوق برنامه در دبستان و همچنین در نوجوانی شروع کرده است.
بهرنگ تنها فرزند خانواده در بیمارستان آزادی تهران بدنیا آمده است، پدرش فرهنگی بازنشسته و از مدیران آموزش و پرورش و مادرش کارمند و مدیر شرکت مخابرات می باشد.
سلام.آقای بهرنگ علوی خیلی گلی،بازیتون حرف نداره مخصوصا تو سریال هشت و نیم دقیقه.یکی از آرزو های بزرگ و قشنگم اینه که یبار شمارو ببینم.
در نوجوانی بهترین بازیگر مدارس مناطق تهران شد تا جایی که سال ۱۳۷۰ در ۱۱ سالگی برای اولین بار در نمایشی بنام «آدمک چوبی» بازی کرد
این بازیگر کشورمان در کنار فوتبال به شنا، اتومبیل رانی، بیلیارد و یوگا هم علاقه مند است.
"درخواست جالب بهرنگ علوی از مهران مدیری برای تخفیف مهریه/ ماجراجویی آقای بازیگر برای رسیدن به نقش علی سنتوری+فیلم".
علوی در پاسخ به این پرسش که فعالیت در کدام یک از مدیوم های سینما، تئاتر و تلویزیون را ترجیح می دهد، با بیان اینکه کار در همه مدیوم ها دوست دارد، گفت:در گذشته شکل آثاری که به مخاطب ارائه می شد، تقریباً دسته بندی خاصی داشت؛ به عنوان مثال بسیاری از بزرگان و اساتید دو یا سه نسل قبل از ما هنوز معتقدند تئاتر بهترین مدیوم برای بازیگر است.